Technologia robót ziemnych polega na wydobyciu i stałym lub czasowym przemieszczeniu ziemi z wykopu w inne miejsce oraz na kształtowaniu skarp, wykopów, nasypów zgodnie z ich przeznaczeniem. W związku z powyższym zachodzi konieczność wykonywania wszelkich prac mających na celu obliczenie objętości mas ziemnych, na przykład na podstawie dostępnych podkładów mapowych. Jednak w większości przypadków obliczenie mas ziemnych powinno opierać się na dodatkowych pomiarach w terenie. Obliczenia te wykonuje się w wielu fazach projektowania i budowy obiektu. Często wielkość robót ziemnych decyduje o wyborze konkretnej lokalizacji dla projektowanej inwestycji. Przy pomiarze rzeźby terenu najczęściej stosowaną metodą jest pomiar tachimetryczny, który osiąga wymaganą dokładność wystarczającą do określenia wysokości poszczególnych pikiet.
Obecnie do pomiarów objętości mas ziemnych coraz częściej wykorzystuje się technologię GNSS (Global Navigation Satellite System). Są one możliwe dzięki istnieniu na obszarze Polski sieci permanentnych stacji referencyjnych, które umożliwiają wyznaczanie współrzędnych z centymetrowymi dokładnościami w czasie rzeczywistym i milimetrowym. Szczególnie ważny z punktu pomiarów objętości mas ziemnych, jest fakt, że stacje te przesyłają poprawki w czasie rzeczywistym, umożliwiając pomiar w technologii RTK (Real Time Kinematic). Dzięki temu w stosunkowo krótkim czasie można wykonać pomiary z wymaganą dokładnością i dowiązać je do państwowego systemu odniesień przestrzennych.
Najnowszą technologią, która znalazła zastosowanie w geodezji inżynieryjnej jest skaning laserowy. Wynikiem pomiarów laserowych jest zawsze gęsta i zwarta tzw. "chmura punktów", która bardzo dokładnie i szczegółowo odzwierciedla rzeczywistość, co w przypadku obliczania objętości mas ziemnych jest bardzo istotne. Na podstawie chmury punktów może być opracowany trójwymiarowy model obiektu, numeryczny model terenu lub numeryczny model pokrycia terenu.